ສິ້ນນີ້ດັ້ງເດີມປະກົດຢູ່ໃນ ພາຍໃນ Philanthropy ແລະໄດ້ພິມຄືນໃhere່ຢູ່ທີ່ນີ້ດ້ວຍການອະນຸຍາດເຕັມຮູບແບບ.
ຈະເປັນແນວໃດຖ້າພວກເຮົາສາມາດຕອບສະ ໜອງ ຄວາມຕ້ອງການຂອງໂລກສອງຢ່າງດ້ວຍການກະທໍາອັນດຽວ, ເຊັ່ນການກໍາຈັດຄວາມອຶດຫິວແລະການບັນລຸການປ່ອຍອາຍພິດສຸດທິສູນ? ພວກເຮົາສາມາດ, ໂດຍການຮັບເອົາການປ່ຽນແປງລະບົບອາຫານຄັ້ງໃຫຍ່. ໃນວັນທີ 23 ເດືອນກັນຍາ, ຜູ້ ນຳ ຈາກປະເທດຕ່າງ around ໃນທົ່ວໂລກຈະປະຊຸມກັນເປັນຄັ້ງ ທຳ ອິດ ກອງປະຊຸມສຸດຍອດລະບົບອາຫານຂອງສະຫະປະຊາຊາດ. ນີ້ແມ່ນຊ່ວງເວລາທີ່ ສຳ ຄັນຢູ່ໃນສິດທິຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ກັບກອງປະຊຸມການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດຂອງສະຫະປະຊາຊາດພຽງແຕ່ສອງສາມອາທິດຕໍ່ມາ, ມັນອາດຈະເປັນການປ່ຽນແປງ. ນີ້ແມ່ນໂອກາດສໍາລັບພວກເຮົາທີ່ຈະມາຮ່ວມກັນຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມທຸກຍາກ, ປັບປຸງການເຂົ້າເຖິງອາຫານແລະສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຊຸມຊົນທີ່ມີສຸຂະພາບດີ, ທັງwhileົດໃນຂະນະທີ່ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດແລະເຮັດວຽກເພື່ອປົກປັກຮັກສາໂລກຂອງພວກເຮົາ.
ລະບົບອາຫານທີ່ຍືນຍົງແມ່ນການແກ້ໄຂບັນຫາສະພາບອາກາດທີ່ ສຳ ຄັນ, ຫຼຸດການປ່ອຍອາຍພິດຂອງອາຍແກັສທີ່ເຮັດໃຫ້ສະພາບອາກາດຮ້ອນເຊັ່ນ: ມີເທນແລະກາກບອນໄດອອກໄຊ. ລ່າສຸດ ບົດລາຍງານຂອງ IPCC ເຕືອນວ່າພວກເຮົາມີພຽງແຕ່ປ່ອງຢ້ຽມສັ້ນ short ເພື່ອປ້ອງກັນຜົນກະທົບ“ ອັນຕະລາຍທີ່ສຸດ” ຂອງການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ, ເຊິ່ງລວມມີການຂາດແຄນອາຫານຢ່າງຫຼວງຫຼາຍແລະການທໍາລາຍລະບົບກະສິກໍາທັງົດ. ບົດລາຍງານ IPCC ຍັງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂຫຼັກ: ຫຼຸດການປ່ອຍອາຍຄາບອນຈາກການຜະລິດກະສິກໍາແລະອາຫານ, ດຽວນີ້.
ມັນມີສິ່ງລົບກວນພາຍນອກທີ່ເປັນອັນຕະລາຍແລະສ້າງຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ກັບລະບົບອາຫານທຸກມື້ນີ້ທີ່ຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່, ໂດຍສະເພາະຈາກການປະຕິບັດການກະສິກໍາອຸດສາຫະກໍາ. ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການລະເບີດ: ພະຍາດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບອາຫານ, ການປົນເປື້ອນສິ່ງແວດລ້ອມ, ການປ່ອຍອາຍຄາບອນ, ການຕໍ່ຕ້ານເຊື້ອຈຸລິນຊີແລະການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ zoonotic ຄືກັບ COVID-19. ກ ການສຶກສາຫຼ້າສຸດໂດຍມູນນິທິ Rockefeller ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜົນສະທ້ອນຕໍ່ສຸຂະພາບແລະສະພາບອາກາດຂອງລະບົບອາຫານຂອງອາເມຣິກາມີລາຄາແພງກວ່າອາຫານ 3 ເທົ່າຕົວຂອງມັນເອງ - ແລະຄ່າໃຊ້ຈ່າຍແມ່ນເປັນພາລະໃຫ້ກັບຊຸມຊົນທີ່ມີສີສັນບໍ່ສົມສ່ວນ. ອັນນີ້ເປັນຄວາມຈິງໃນທົ່ວໂລກຄືກັນ; ປະສົບກັບຄວາມສ່ຽງທີ່ສຸດທາງດ້ານເສດຖະກິດແລະພູມສາດທີ່ສຸດຜົນສະທ້ອນອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.
“ພວກເຮົາມີພະລັງທີ່ຈະສ້າງອະນາຄົດ. ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາມີຄວາມກ້າຫານໃນຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງພວກເຮົາ ແລະ ໝັ້ນຄົງໃນຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງພວກເຮົາ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາຮ່ວມມືກັນເພື່ອຫັນປ່ຽນວິທີການຜະລິດ, ການບໍລິໂພກ ແລະ ການຄິດກ່ຽວກັບອາຫານຂອງໂລກ.”
ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອຕ້ານກັບຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການຮັບຮອງເອົາລະບົບອາຫານທີ່ຍືນຍົງກວ່າ. ຫຼາຍສິບກໍລະນີສຶກສາ ຈາກທົ່ວໂລກສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າລະບົບອາຫານທີ່ຍືນຍົງປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການແກ້ໄຂບັນຫາທ້າທາຍຕ່າງ such ເຊັ່ນ: ການໃຫ້ອາຫານທີ່ມີທາດບໍາລຸງ, ການສ້າງອາຫານແລະນໍ້າທີ່ປອດໄພ, ການປັບປຸງລະບົບນິເວດວິທະຍາແລະສຸຂະພາບສັດ, ແລະການຊຸກຍູ້ໂອກາດທາງເສດຖະກິດ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ການຫັນປ່ຽນລະບົບອາຫານແມ່ນວິທີທີ່ກວ້າງຂວາງທີ່ສຸດເພື່ອຈັດສົ່ງໃນວັນທີ 17 ຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ເປົ້າDevelopmentາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ.
ໃນອາຟຣິກາແລະອາເມລິກາໃຕ້, ມູນນິທິ McKnight ໂຄງການຄົ້ນຄ້ວາປູກພືດຮ່ວມມື ເຕົ້າໂຮມຊາວກະສິກອນ, ນັກຄົ້ນຄວ້າແລະອົງການບໍ່ຫວັງຜົນກໍາໄລເພື່ອດໍາເນີນການຄົ້ນຄ້ວາດ້ານກະສິກໍາແລະການປະຕິບັດທີ່ກ້າວ ໜ້າ ເພື່ອໃຫ້ກຽດແກ່ພູມປັນຍາທ້ອງຖິ່ນແລະສ້າງເສັ້ນທາງກັບຄືນສູ່ອາຫານທີ່ປູກໄດ້ດີທີ່ລ້ຽງດູຄົນແລະໂລກ. ຕົວຢ່າງ, ຊາວກະສິກອນແລະນັກຄົ້ນຄ້ວາເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຢູ່ໃນເຂດ Nandi, ປະເທດເຄນຢາ, ໄດ້ພົບວິທີການລວມເຂົ້າພືດຜັກອະເນກປະສົງເຂົ້າໃນການປູກholdັງຂະ ໜາດ ນ້ອຍ. ເປັນຜົນມາຈາກການແຊກແຊງຮ່ວມກັນທາງດ້ານກະສິ ກຳ, ຊາວກະສິກອນຂະ ໜາດ ນ້ອຍບໍ່ພຽງແຕ່ສະ ໜອງ ໂພຊະນາການໃຫ້ກັບຄອບຄົວແລະຊຸມຊົນຂອງເຂົາເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໄດ້ປັບປຸງຜົນຜະລິດ, ປັບປຸງສຸຂະພາບຂອງດິນແລະປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ໃນທົ່ວອາຟຣິກາ, ອາຊີ, ເອີຣົບແລະອາເມລິກາ, ໄດ້ AgroEcology Fund, ເຊິ່ງ Porticus ແລະ McKnight ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ, ກໍາລັງສະສົມຊັບພະຍາກອນເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຫຼາຍຮ້ອຍອົງການຈັດຕັ້ງສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການແກ້ໄຂບັນຫາການແຕກແຍກທີ່ຫຼາກຫຼາຍເຊັ່ນ: ການເກັບກາກບອນ, ທະນາຄານເມັດພັນ, ແລະພິທີການນໍາໃຊ້ທີ່ດິນແລະນໍ້າໃນທ້ອງຖິ່ນ.
ຄວາມໄວແມ່ນຢູ່ທີ່ນີ້. ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າ, ໃນຖານະເປັນຜູ້ບໍລິຫານພື້ນຖານຈາກສາມພາກສ່ວນທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງໂລກ, ແລະມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍທາງດ້ານພູມສາດແລະວັດທະນະທໍາຫຼາຍກວ່າamongູ່ໃນບັນດາຜູ້ຮັບທຶນຂອງພວກເຮົາ, ພວກເຮົາກໍາລັງລົງທຶນໃສ່ການຫັນປ່ຽນລະບົບອາຫານ. ມັນເປັນບັນຫາທີ່ຫາຍາກທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາມີໂອກາດທໍາລາຍເຄື່ອງ silos, ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນແລະເຮັດວຽກຂ້າມການເຄື່ອນໄຫວ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ສອງເດືອນຂ້າງ ໜ້າ ເປັນຜົນສະທ້ອນ.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາເຂົ້າໃກ້ກອງປະຊຸມສະມັດຊາໃຫຍ່ສະຫະປະຊາຊາດ, ກອງປະຊຸມສຸດຍອດລະບົບອາຫານຂອງສະຫະປະຊາຊາດ (UNFSS), ກອງປະຊຸມການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດຂອງສະຫະປະຊາຊາດ (COP26) ແລະຊ່ວງເວລາອື່ນ global ຂອງໂລກເຊັ່ນ: ອາທິດຂອງສະພາບອາກາດແລະສົນທິສັນຍາວ່າດ້ວຍຄວາມຫຼາກຫຼາຍທາງດ້ານຊີວະນາພັນ (COP15), ມີສາມວິທີເພື່ອເຮັດໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ. ຂອງໂອກາດ.
ທຳ ອິດ, ພວກເຮົາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ ນຳ ໃຫ້ບຸລິມະສິດການປະຕິບັດດ້ານນິເວດກະສິ ກຳ ແລະການປະຕິບັດການກະສິ ກຳ ແບບຟື້ນຟູຫຼາຍກວ່າການເຮັດກະສິ ກຳ ອຸດສາຫະ ກຳ ທຳ ມະດາ. ພວກເຮົາຍັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮັບເອົາວິທີການປ່ຽນແປງເຊັ່ນ:“ການບັນຊີຕົ້ນທຶນທີ່ແທ້ຈິງ"ທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຕັດສິນໃຈຄິດໄລ່ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ເຊື່ອງຊ້ອນຂອງຜົນກະທົບຕໍ່ລະບົບອາຫານ. ທີ່ ສຳ ຄັນ, ພວກເຮົາຕ້ອງເຫັນ ຄຳ commitັ້ນສັນຍາທີ່ກ້າຫານໃນການແກ້ໄຂຄວາມບໍ່ສະເuralີພາບທາງດ້ານໂຄງສ້າງເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຍຸດທະສາດບໍ່ມີຜົນສະທ້ອນທີ່ບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ, ຫຼືປ່ອຍໃຫ້ໃຜຢູ່ເບື້ອງຫຼັງ. ອັນນີ້ລວມເຖິງການປ່ຽນເສັ້ນທາງການອຸດ ໜູນ ບໍລິສັດຂະ ໜາດ ໃຫຍ່ທີ່ສືບຕໍ່ຊຸກຍູ້ກະສິກໍາອຸດສາຫະກໍາ.
ອັນທີສອງ, ພວກເຮົາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມທຶນຂອງພວກເຮົາ, ຜູ້ໃຫ້ທຶນແລະນັກລົງທຶນຫຼາຍ່າຍຫັນເສັ້ນທາງການເງິນການລົງທຶນອອກຈາກການປະຕິບັດທີ່ເປັນອັນຕະລາຍແລະໄປສູ່ການລິເລີ່ມທີ່ເປັນແຮງຈູງໃຈ, ເລັ່ງແລະຂະຫຍາຍການຫັນປ່ຽນລະບົບອາຫານ.
ອັນທີສາມ, ພວກເຮົາຊຸກຍູ້ໃຫ້ມິດສະຫາຍຂອງພວກເຮົາເປັນແຊ້ມທີ່ບໍ່ຢ້ານກົວສໍາລັບການເປັນຕົວແທນລວມໃນການສະ ໜອງ ທຶນແລະການຕັດສິນໃຈສ້າງນະໂຍບາຍຢູ່ໃນຕາຕະລາງສາກົນ. ປະຊາຊົນຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນໃຫຍ່ໃນທົ່ວໂລກ, ໂດຍສະເພາະຊຸມຊົນພື້ນເມືອງ, ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ເປັນຕົວແທນທີ່ດີ, ເນື່ອງຈາກວ່າເຂົາເຈົ້າມີພູມປັນຍາຫຼາຍສະຕະວັດກ່ຽວກັບທີ່ດິນແລະວັດທະນະທໍາຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າມີຫຼາຍສິ່ງທີ່ຈະສອນພວກເຮົາກ່ຽວກັບວິທີການດຸ່ນດ່ຽງຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນແລະດາວເຄາະ, ຖ້າມີພຽງແຕ່ພວກເຮົາເຕັມໃຈທີ່ຈະຮັບຟັງ.
ພວກເຮົາຕ້ອງໃຊ້ເວທີຂອງພວກເຮົາເພື່ອສ້າງຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບinitiatູງຊົນຂອງການລິເລີ່ມລະດັບໂລກທີ່ໄດ້ສະ ໜອງ ລະບົບອາຫານທີ່ຍືນຍົງແລະສະເີພາບຢູ່ແລ້ວ. ນັ້ນຈະເປັນການຂະຫຍາຍຕົວເລື່ອງລາວທີ່ທ້າທາຍແລະທໍາລາຍບົດລາຍງານທີ່ເປັນອັນຕະລາຍເຊິ່ງສ້າງລະບົບອາຫານທຸກມື້ນີ້ແລະເຮັດໃຫ້ພວກມັນຖືກລັອກໄວ້ໃນຄວາມຜິດປົກກະຕິ.
ພວກເຮົາມີພະລັງໃນການ ກຳ ນົດອະນາຄົດ. ໃຫ້ພວກເຮົາກ້າຫານໃນຄໍາcommitັ້ນສັນຍາຂອງພວກເຮົາແລະຍຶດັ້ນໃນການຕັດສິນໃຈຂອງພວກເຮົາໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາເຮັດວຽກຮ່ວມກັນເພື່ອຫັນປ່ຽນວິທີການຜະລິດຂອງໂລກ, ການບໍລິໂພກແລະຄິດກ່ຽວກັບອາຫານ.
Tonya Allen ເປັນປະທານມູນນິທິ McKnight; Andre Degenszajn ເປັນຜູ້ບໍລິຫານຂອງສະຖາບັນ Ibirapitanga; Melanie Schultz van Haegen ເປັນ CEO ຂອງ Porticus; ທັງareົດເປັນສະມາຊິກຂອງພັນທະມິດສາກົນເພື່ອອະນາຄົດຂອງອາຫານ.
