Si Katherin Meza ay lumaki sa Huancayo, isang lungsod sa Mantaro Valley sa gitnang kabundukan ng Peru. Sa sampung taong karanasan sa pagsasaliksik sa ilalim ng kanyang sinturon, si Katherin ay isa na ngayong doktoral na estudyante sa Programa ng ekolohiya sa Colorado State University (CSU). Ang kanyang trabaho kasama ang mga tagapayo na sina Dr. Steven Fonte at Dr. Steven Vanek sa CSU sa kanilang proyektong "Pagsusuri ng Mga Opsyon sa Agroekolohikal para sa Sustainable Soil and Landscape Management sa pamamagitan ng Participatory Research and Evaluation of Land Uses" ay nagdala sa kanya pabalik sa bahay, na nakipagsosyo sa isang Peruvian NGO, Grupo Yanapai.
Ang Grupo Yanapai ay nagpo-promote ng empowerment ng mga organisasyon ng magsasaka sa Andes sa pamamagitan ng pagbuo ng agroecological research na sumusuporta sa family farming, nagpo-promote ng soberanya at pagkakakilanlan para sa napapanatiling rural na komunidad. Nagtatrabaho sila nang malapit sa AGUAPAN, ang Association of Guardians of the Native Potato of Peru, isang network ng mga magsasaka na tradisyonal at ekolohikal na naglilinang ng daan-daang katutubong uri ng patatas na minana mula sa kanilang mga magulang at lolo't lola para sa pagkonsumo ng pamilya at mga mamimili. Si Katherin ay hinirang para sa aming serye ng Courageous Characters ni Jane Maland Cady, ang direktor ng programa para sa McKnight's Global Collaboration para sa Resilient Food System.
"Si Katherin ay isang inspirasyon. Siya ay may hilig para sa kanyang komunidad at pagnanais na mapabuti ang buhay ng mga magsasaka habang pinoprotektahan din ang biodiversity at pagpapabuti ng kalidad ng lupa. Nakikita ng ibang mga kabataan ang kanyang ginagawa at nasasabik sila tungkol sa agroecology, tungkol sa mga posibilidad na lumikha lamang ng mga sistema ng pagkain na sumusuporta sa umuunlad na mga lokal na ekonomiya at isang malusog na kapaligiran,” ibinahagi ni Jane. Tuwang-tuwa kaming makausap si Katherin para sa profile na ito habang ginagawa ang aming kamakailang kuwento tungkol sa network ng mga magsasaka at mananaliksik na nagpapanatili ng biodiversity ng patatas ng Peru, "Viva La Papa: 20 Taon ng Pakikipagtulungan para sa Sustainable Food Systems sa Andes. "
INTERVIEW
Ang sumusunod na panayam ay na-edit para sa haba at kalinawan.
McKnight: Anong hinaharap ang pinagtatrabahuan mo?
Katherin Meza: Ang pagninilay-nilay sa hinaharap ay nagtutulak sa akin na tipunin ang lahat ng aking mga motibasyon, limitasyon, emosyon, at mga hangarin, na nag-iisip ng isang mas inklusibong lipunan kung saan ang aking boses at ng mga maliliit na magsasaka ay maririnig nang walang paghihiwalay, upang makabuo ng isang mas matatag na sistema ng agrikultura ng Andean. Upang mapagtanto ang aking pananaw, nagsimula ang aking paglalakbay noon pa man, nang magpasya akong ituloy ang isang propesyon na may kaugnayan sa mga agham sa agrikultura. Noong panahong iyon, maraming tao sa paligid ko ang nagtataka kung bakit ako mag-aaral ng agrikultura kung ang pamilya ko ay wala man lang lupang sinasaka. Sa ilang lawak, totoo iyon, ngunit hindi ito isang limitasyon upang ipagpatuloy ang aking hilig sa pagtatrabaho sa mga magsasaka. Sa halip, ito ang nagbigay inspirasyon sa akin na maging bahagi ng isang pangkat na naghahanap ng mga estratehiya upang muling buuin ang kalusugan ng lupa at itaguyod ang napapanatiling paggamit ng lupa sa pakikipagtulungan sa mga magsasaka. Ngayon, lubos kong pinarangalan na makipagtulungan sa mga magsasaka mula sa iba't ibang henerasyon, na nagbibigay sa akin ng kakaibang karanasan na makilala sila at masaksihan ang mga hamon sa lipunan at kapaligiran na kinakaharap nila araw-araw, habang ibinabahagi rin ang kanilang kagalakan, koneksyon, at kaalaman sa lupain.
“Lubos akong ikinararangal na makipagtulungan sa mga magsasaka mula sa iba't ibang henerasyon, na nagbibigay sa akin ng kakaibang karanasan na makilala sila at masaksihan ang mga hamon sa lipunan at kapaligiran na kinakaharap nila araw-araw, habang ibinabahagi rin ang kanilang kagalakan, koneksyon, at kaalaman sa lupain."– KATHERIN MEZA
Noong Enero, pagkaraan ng ilang buwan, binisita ko ang isang komunidad sa Peru kung saan kami ay malapit na nakikipagtulungan, at isa sa mga magsasaka ay nasasabik na nagtanong sa akin, “Bakit hindi ka sumama? Gusto kong ipakita sa iyo ang mga damong itinanim natin. Mas mayaman ang lupa at nagbunga ng maraming patatas, at mas marami akong hayop.” Sa pagpunta sa kanyang sakahan, ibinahagi rin niya ang higit pa tungkol sa kanyang pamilya at kung paano sila ginagawa. Ang mga karanasang ito ay nagpaparamdam at kumikilala sa akin na ang tunay na pakikipag-ugnayan sa lipunan ay patuloy na nagbibigay ng aking motibasyon at nagbibigay-inspirasyon sa akin na maghanap ng mga puwang kung saan maaaring ibahagi ng mga magsasaka ang kanilang mga karanasan sa unang pagkakataon.
Halimbawa, nagkaroon ako kamakailan ng pagkakataon sa unang pagkakataon na talakayin ang agroecology at partisipasyong pananaliksik upang lumikha ng isang makatarungang sistema ng pagkain kasama ang mga pangunahing gumagawa ng desisyon mula sa Peruvian Ministry of Agriculture. Ito ay kawili-wili dahil ang salitang "lamang" ay pumukaw ng talakayan at pagmumuni-muni, na nagbibigay ng pagkakataon na ipakilala ang mga paksa tulad ng bottom-up approach, kagalingan ng mga maliliit na magsasaka, pagbabagong-buhay ng kapaligiran sa lupa, at mga estratehiyang inklusibo—lahat ng mga prinsipyo na mahigpit nating tinatalakay sa ating Andes Community of Practice kasama ang McKnight's Global Collaboration para sa Resilient Food System.
Sa pandaigdigang saklaw, maaaring hindi sapat ang mga platform na ito upang maisakatuparan ang mga pagbabagong kailangan para makamit ang aking pananaw, ngunit ang lakas at tapang na ibinibigay sa pagsulong ng mga kaganapang ito ay mahalagang mga milestone upang ibahagi ang aming lokal at collaborative na pananaw upang mag-ambag sa pagbabago sa rehiyon sa pamamagitan ng pagsulong ng malusog na lupa at nababanat na Andean agriculture.
Parehong sinusuportahan ng McKnight Foundation ang aking master's at doctoral programs—kung kanino ako nagpapasalamat—at nagsisilbing mga sasakyan upang palakasin ang aking karera at makamit ang aking pananaw. Pinahintulutan nila akong tulay ang aking pananaliksik sa mga internasyonal na hangganan, pinayaman ang aking kaalaman sa siyensya, pagkakaroon ng mga kasanayan, at pagpapahusay sa aking mga kakayahan sa pamumuno. Sa pagtatapos ng nakaraang taon, kinuha ko ang Diversity, Equity, and Inclusion Chair sa Department of Soils and Crops sa CSU, at sabik akong makipagtulungan. Sumali rin ako sa isang inisyatiba upang mag-recruit ng mga internasyonal na estudyante na maaari ring makaranas ng parehong pagkakataon na iniaalok sa akin ng McKnight Foundation.
Sa pagninilay-nilay sa mga anekdota na ito, naniniwala ako na ang aking pangunahing diskarte upang makamit ang aking pananaw ay ang gumawa ng maliliit na aksyon at maging bahagi ng iba, isang diskarte na plano kong palakasin kapag bumalik ako sa aking bansa upang bumuo ng pagkilala sa pamamahala ng agroecological lupa, at ang papel ng mga maliliit na magsasaka sa pagbuo lamang ng mga Andean food system.
"Ang aking pangunahing diskarte upang makamit ang aking pananaw ay ang gumawa ng maliliit na aksyon at maging bahagi ng iba, upang bumuo ng pagkilala sa pamamahala ng agroecological na lupa at ang papel ng mga maliliit na magsasaka sa pagbuo ng mga Andean food system."– KATHERIN MEZA
McKnight: Ano o sino ang nagbibigay inspirasyon sa iyo upang kumilos?
Katherin Meza: Ang aking mga aksyon ay pinaghalong motibasyon at inspirasyon. Ang aking ina, na madalas na nagtatrabaho sa "bukid" kasama ang mga magsasaka bilang isang agronomist, ay madalas na kasama niya sa katapusan ng linggo upang makipagkita sa mga magsasaka at mag-organisa ng mga workshop. Ang mga koneksyong iyon sa mga magsasaka ay nakatulong sa akin na higit na igalang ang mga boses at kaalaman ng mga magsasaka, at nakatulong sa akin na matanto na hindi tayo maaaring makibahagi at makipagtulungan sa mga magsasaka hangga't walang tiwala at pakiramdam ng pag-aari. Bilang karagdagan, ang mentorship na natanggap ko mula sa aking mga kasamahan sa Grupo Yanapai, CSU, at ang International Potato Center (CIP) ay nagpalaki at sumuporta sa aking hilig sa agham ng lupa, landscape ecology, biodiversity conservation, at agroecology. Sa huli, ang aking pakikilahok sa Andes Community of Practice na suportado ng McKnight Foundation ay nagbigay ng puwang kung saan ang mga pagkakaugnay ng lahat ng mga lugar ng pananaliksik na ito ay naging isang katotohanan, na tumutulong sa akin na bumuo ng isang holistic na pananaw, at nagpapahintulot sa akin na maunawaan ang potensyal ng aking pananaliksik sa pagbabagong-buhay ng lupa at persepsyon ng magsasaka—na may sukdulang layunin na palakihin ang mga kasanayang ito habang isinusulong ang mga prinsipyo ng ating Komunidad ng Pagsasanay.
McKnight: Ano ang gusto mo sa iyong komunidad at sa iyong mga tao?
Katherin Meza: Ang Mantaro Valley kung saan ako nagtatrabaho—at kung saan ako lumaki—ay isang napakaespesyal na lugar, pangunahin dahil ito ay matatagpuan sa mga bundok, ang Peruvian Highlands. Ang maliit na pagsasaka ay ginagawa dito at nakabatay sa konserbasyon ng biodiversity. Kinikilala ang Peru bilang sentro ng pinagmulan ng patatas, at ginagawa itong mas espesyal na lugar. Ang pagkakaiba-iba ng ating mga pananim, patatas, kultura, at mga tao ay kinakatawan sa ating mga diyeta at lipunan. Kahanga-hanga kung gaano karaming pagkakaiba-iba ang maaaring suportahan ng marupok na lupa at matarik na bundok. Dahil mismo sa lahat ng mga kadahilanang ito na sinusuportahan ng mga institusyon tulad ng Grupo Yanapai at McKnight Foundation ang mga pagsisikap na ito na ipagpatuloy ang pag-iingat ng biodiversity, dahil mahalaga na mapaunlad ng mga magsasaka na ito ang kalidad ng buhay para sa kanilang sarili at sa kanilang mga komunidad at patuloy na gumawa ng mahahalagang kontribusyon sa agrikultura. .
Bukod pa rito, ang aking matibay na pangako at pagmamahal sa aking ginagawa ay naiimpluwensyahan ng katotohanan na ako ay bahagi na ngayon ng Andes Community of Practice sa loob ng halos 10 taon, at naaalala ko pa rin ang aking unang pulong sa CoP. Natakot ako sa maraming internasyonal na tao na nagsasalita sa Ingles at Espanyol. Isa rin ako sa pinakabata noong panahong iyon, ngunit ang takot na ito sa kalaunan ay nawala, dahil natuklasan ko na ang komunidad na ito ay binuo sa empatiya at inclusivity. Nagbigay iyon sa akin ng kumpiyansa at isang lugar upang magsalita at ibahagi ang aking mga iniisip. Naranasan ko muli ang parehong pakiramdam nang bumisita ang Lupon ng mga Direktor ng McKnight Foundation sa ating bansa at mga lugar ng trabaho noong nakaraang taon. Ang bawat isa sa kanila ay nagpahayag ng kanilang paghanga sa gawain ng mga magsasaka at sa mga kabundukan ng Peru, na nagpapakita ng mga prinsipyong kanilang sinusuportahan at itinataguyod sa loob ng Komunidad ng Pagsasanay. Walang alinlangan, ang mga prinsipyong ito ay sumasalamin sa isang pamilya at organisasyon na may tapang, pagganyak, at napakaraming empatiya, na tunay na nagsusulong ng mga pandaigdigang pagbabago upang makamit ang mga sistema ng pagkain lamang ayon sa mga lokal na pananaw.
